Magyaróra  online

Tweede industriële revolutie (1870-1910), ook wel bekend als de technologische revolutie, was een periode van de algehele Industriële revolutie, die liep van de tweede helft van de 19e eeuw tot de Eerste Wereldoorlog. Het is volgens sommigen wetenschappers begonnen met de ontwikkeling van het Bessemerprocedé in de jaren 1860 en culmineerde in de opkomst van massaproductie en de productielijn.

​

De Tweede Industriële Revolutie bracht een versnelde industriële ontwikkeling in West-Europa (met name in Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, de Lage Landen, Denemarken), de Verenigde Staten (in het Noordoosten en rond de Grote Meren) en, na 1870, in Japan. Het is de opvolger van de eerste industriële revolutie, die in Groot-Brittannië begon tegen het eind van de 18e eeuw, en die zich vervolgens verspreidde over heel West-Europa en Noord-Amerika.

​

Het belang van nieuwe technologieën is groot, met name elektriciteit, de olie-industrie, de verbrandingsmotor, nieuwe materialen en stoffen, met inbegrip van legeringen en chemicaliën, en communicatie-technologieën, zoals de telegraaf en de radio. Terwijl de eerste industriële revolutie gericht was op ijzer, stoomtechnologieën en textielproductie, draaide de tweede rond staal, spoorwegen, elektriciteit en chemicaliën