Zie hier, de ware kampioen van de koningsspelen. Ik natuurlijk, Droppie!!! Hoera, Hoera, Hoera! Als lezer bent u vast niet verbaasd. Ik heb al vaker verteld over mijn ongelooflijke sportieve kwaliteiten. En deze keer heb ik dus de eerste prijs gewonnen bij de spelletjesavond van de boxerclub.
De dag begon al bijzonder. Mijn baasjes hadden vlaggen opgehangen buiten. Mafkezen, dacht ik nog. Wie hangt er nou slingers buiten op? En terwijl ik op mijn gemakje mijn eerste ochtendplas deed, kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik pieste zomaar naast de boom omdat de buurkinderen van het plein achter het huis, voorbij kwamen fietsen met rammeldingen gebonden aan hun bagagedrager. “Ze maken het dorp wakker,” zei mijn baasje. “Dat is traditie als de Koning jarig is.” Nou, ik weet niet wie de Koning is en ik heb al helemaal geen idee wat een traditie is, maar dit moeten ze niet te vaak doen. Wat een herrie. Ik trilde nog na op mijn pootjes. Echt elk kind had van die blikjes achter zijn of haar fiets gebonden. Dood eng, vond ik het.
“Weet je ook wat traditie is, Drop? Dat je op Koningsdag iets oranjes draagt.” Ik kijk mijn baasje aan. Wat zegt ze nou? Omdat de Koning jarig is, moet je in oranje gekleed worden? Ga je gang baas, als jij voor gek wilt lopen, prima, maar dat was helaas niet wat ze bedoelde. En niet lang daarna werd ik in een oranje T-shirt gewurmd. Eerst mijn kop door een gat, dan mijn linker voorpoot, daarna mijn rechter voorpoot. Het shirt was niet helemaal gemaakt voor mijn prachtige boxerlijf. Het slobberde om mijn buikje. Maar zelfs daar had mijn baasje een oplossing voor en vakkundig knoopte ze de lange punten aan elkaar. Stond ik daar even voor gek. En het ergste was, dat ze mij mee naar het dorp nam, zodat iedereen het kon zien. Hoewel, het ergste moest nog komen, ik moest dat oranje slobberding ook aan toen we naar de boxerclub gingen. De schaamte die ik voelde, niet normaal. Eigenlijk wilde ik helemaal de auto niet uit. Alles, om maar niet uitgelachen te worden door mijn vrienden.
Baasje is onverbiddelijk. “Er uit Drop, tijd voor actie. We gaan mee doen aan de Koningspelen”. Op het veld stonden de palen, de hoogtesprongen en de tunnel. Op elk onderdeel zat een plaatje geplakt met de Koning erop. Normaal gesproken vertelt de trainer welke hindernis ik moet nemen, Maar vandaag mochten mijn baasje en ik dus ook, doen wat we wilden. Binnen een minuut moesten we zoveel mogelijk punten bij elkaar zien te verzamelen. 1 punt voor een hoogtesprong, 2 punten voor een tunnel en 3 punten voor de paaltjes. Mijn baasje kon punten scoren door zoveel mogelijk plaatjes van de Koning te verzamelen. Elke boxer kreeg een minuut. We hadden allemaal drie pogingen om de hoogste score te halen. Wie de meeste punten verzamelde werd de winnaar van de dag.
Ik ging als een speer, tunnel in, tunnel uit, zo vaak de paaltjes dat ik er helemaal draaierig van werd. Ik had ook een tactiek. Alleen de onderdelen doen die de meeste punten opleverde. Toen alle boxers, inclusief ikzelf, lagen uit te hijgen op het gras kwam de grote prijsuitreiking. Om fraude te voorkomen werd de puntentelling openbaar gemaakt. Ik kreeg punten voor de hindernissen, helaas had ik ook puntenaftrek voor het feit dat ik geplast had op het veld. Foutje, ik plaste alleen maar omdat een teefje voor mij ook had geplast. Dan moet mijn geur er toch over heen? Ik kreeg wel weer extra punten voor mijn outfit. Was dat stomme oranje ding toch nog ergens goed voor. Mijn grootste tegenstander kreeg puntenaftrek omdat ze thuis al geoefend had (boxer van de trainer) En ik kreeg weer punten erbij omdat ik de jongste in mijn groep was. En zo ging het nog een tijdje door. Ik snapte er werkelijk geen bal meer van. Punten er af, punten erbij. Ik kreeg er een punthoofd van. Totdat de trainster riep; “en de kampioen van de Koningsspelen is Droppie!!! Bijna struikelend over mijn shirt, spurtte ik naar de trainster. Riep je mijn naam? Ik, Droppie? Kampioen van de Koningsspelen? Ik vind die gekke Koning steeds leuker worden. En uit de handen van de trainster kreeg ik mijn prijs. Een zak vol lekkere botjes. Het kwijl droop direct op mijn shirt. ‘s Avonds in mijn mandje, heb ik in mijn dromen, mijn kampioensrace nog een keertje over gedaan. Koningsdag is zo gek nog niet. Laten we er maar een traditie van maken.