Vandaag las ik op facebook een mooi stukje over groeipijnen. Dit stukje leek wel speciaal voor mij geschreven maar ik denk ook voor veel andere mensen. Iedere vezel in mijzelf roept om te breken met…. Om me volledig te storten op iets nieuws. Om van een rups een prachtige vlinder te worden.
De laatste keer dat ik iets schreef was op 3 september 2016. Ik las het net terug en ben het nog steeds eens met wat ik toen schreef. Ik was vast van plan om vaker te gaan bloggen met tips over gezonder leven en om gezondere keuzes te maken. Van dit plan is niets terecht gekomen. Ik wil niet alleen bloggen over een gezondere leefstijl. Ik wil schrijven over wat mij bezighoudt en wat ik belangrijk vind. De laatste twee jaar heb ik enorm veel gelezen. Boeken maar ook veel prachtige stukjes op facebook. Ik groei iedere dag want iedere dag heb ik wel weer een les te leren.
Ik sta nu voor een belangrijke beslissing. Voor mezelf maar ook voor mijn man. Ik werk nog twee dagen in de week maar het wordt steeds moeilijker om vol te houden. Lichamelijk is er niets aan de hand maar geestelijk put het me volledig uit. Alles in mij roept dat ik voor mezelf moet kiezen en moet stoppen met dit werk wat me zoveel energie kost. Probleem is alleen dat we dan ook een salaris verliezen en ik ook geen pensioen meer opbouw. Ik wil erop vertrouwen dat, als ik loslaat, er vanzelf iets anders op mijn pad komt. Ik heb heel veel ideeën maar als ik eerlijk ben zie ik er enorm tegenop om daarmee aan de slag te gaan. Ik ben te onzeker over mezelf en gewoon te bang om mezelf te laten zien. Van de andere kant sta ik bijna op ontploffen en wil ik voluit gaan leven. Ik wil zo graag andere mensen helpen en ik weet zeker dat ik dat ook kan. Dat ik wel degelijk iets te vertellen heb waar anderen iets aan hebben. Nu moet ik het alleen nog allemaal gaan doen.
Ik ben geen echte rups meer maar ook nog geen vlinder.